DMZ یا فایروال

تفاوت بین DMZ و فایروال

DMZ (منطقه غیرنظامی) و فایروال دو جزء مهم امنیتی شبکه هستند که اهداف مختلفی را دنبال می کنند. DMZ یک بخش شبکه است که برای دسترسی کنترل شده به منابع از شبکه های غیرقابل اعتماد مانند اینترنت در نظر گرفته شده است و در عین حال خطر برای شبکه داخلی را به حداقل می رساند. فایروال یک دستگاه امنیتی یا نرم افزاری است که به عنوان یک مانع بین دو شبکه، معمولاً یک شبکه داخلی و اینترنت، عمل می کند.

این مقاله را بخوانید تا در مورد DMZ و فایروال و تفاوت آنها با یکدیگر بیشتر بدانید.

مطالعه کنید    قیمت هارد 300 گیگ اچ پی 

DMZ چیست؟
منطقه غیرنظامی (DMZ) یک مفهوم معماری شبکه است که شامل ایجاد یک بخش شبکه مجزا برای خدمت به عنوان یک منطقه حائل بین شبکه داخلی سازمان (همچنین به عنوان شبکه مورد اعتماد) و یک شبکه خارجی، معمولاً اینترنت (همچنین به عنوان شبکه غیر قابل اعتماد). هدف یک DMZ ایجاد درجه ای از حفاظت با جداسازی سرویس های عمومی از شبکه داخلی است.

در اینجا چند نکته کلیدی برای درک DMZ وجود دارد:

• هدف: کاربرد اصلی DMZ میزبانی سرویس‌های در دسترس عموم مانند سرورهای وب، سرورهای ایمیل، سرورهای FTP، سرورهای DNS یا سایر خدماتی است که به اتصال به اینترنت نیاز دارند. با جلوگیری از دسترسی مستقیم به داده ها و منابع حساس، قرار دادن این سرویس ها در یک DMZ به محافظت از شبکه داخلی کمک می کند.
• تقسیم بندی شبکه: یک DMZ با تقسیم شبکه به مناطق یا زیرشبکه ها ایجاد می شود. شبکه یک سازمان معمولاً به سه ناحیه تقسیم می شود: شبکه داخلی (منطقه مورد اعتماد)، DMZ (منطقه نیمه قابل اعتماد) و شبکه خارجی (منطقه غیرقابل اعتماد). هر منطقه دارای سطوح متغیر اعتماد و همچنین کنترل دسترسی است.
• مکان یابی: DMZ به صورت استراتژیک بین شبکه های داخلی و خارجی قرار می گیرد. این به عنوان پلی بین شبکه های قابل اعتماد و غیر قابل اعتماد عمل می کند. این مکان تضمین می‌کند که هر ترافیک اینترنتی که تلاش می‌کند به خدمات عمومی DMZ دسترسی پیدا کند، دسترسی مستقیم به شبکه داخلی ندارد.
• کنترل دسترسی: DMZ با سیاست‌های کنترل دسترسی راه‌اندازی می‌شود که به ترافیک محدود و کنترل‌شده اجازه می‌دهد تا در مناطق شبکه حرکت کند. برای اجرای این مقررات کنترل دسترسی، فایروال ها و سایر روش های امنیتی استفاده می شود. سازمان ها می توانند با تعیین دقیق قوانین و محدودیت ها، مدیریت کنند که چه نوع ترافیکی به DMZ مجاز است و چه نوع ترافیکی مجاز به ورود به شبکه داخلی است.
• اقدامات امنیتی: برای محافظت از خدمات عمومی، DMZ با ویژگی های امنیتی اضافی ایجاد شده است. این شامل نظارت و فیلتر کردن ترافیک ورودی و خروجی از DMZ با فایروال ها، سیستم های تشخیص نفوذ (IDS)، سیستم های پیشگیری از نفوذ (IPS)، ترجمه آدرس شبکه (NAT) و سایر فناوری های امنیتی است. این اقدامات امنیتی به شناسایی و جلوگیری از دسترسی های غیرمجاز، حملات مضر و خطرات احتمالی کمک می کند.
• کاهش سطح حمله: سازمان ها با قرار دادن سرویس های عمومی در DMZ سطح حمله در معرض شبکه خارجی را کاهش می دهند. حتی اگر یک مهاجم با موفقیت سرویسی را در DMZ به خطر بیاندازد، همچنان باید به لایه دیگری از امنیت نفوذ کند تا به شبکه داخلی دسترسی پیدا کند. این تکنیک لایه ای یک لایه امنیتی اضافی را فراهم می کند.

فایروال چیست؟
فایروال یک دستگاه یا نرم افزار امنیتی شبکه است که به عنوان یک مانع بین یک شبکه خصوصی و یک شبکه عمومی مانند اینترنت عمل می کند. وظیفه اصلی آن نظارت و مدیریت ترافیک شبکه بر اساس معیارهای امنیتی تعیین شده است. فایروال ها نقش مهمی در محافظت از شبکه ها در برابر دسترسی های غیرمجاز، فعالیت های مخرب و خطرات احتمالی دارند.

خرید هارد HP 2.4T

در اینجا برخی از جنبه های کلیدی برای درک فایروال ها وجود دارد:

• فیلتر کردن بسته‌ها: فایروال‌ها از تکنیک‌های فیلتر کردن بسته‌ها برای بازرسی بسته‌های داده‌ای که در سراسر شبکه حرکت می‌کنند، استفاده می‌کنند. آنها پارامترهای بسته های متعددی مانند آدرس های IP مبدا و مقصد، پورت های مبدا و مقصد، انواع پروتکل و سایر اطلاعات هدر بسته را بررسی می کنند. فایروال با مقایسه این اطلاعات با مجموعه ای از قوانین از پیش تعیین شده، اجازه یا رد بسته را ارزیابی می کند.

• کنترل دسترسی: فایروال‌ها سیاست‌های کنترل دسترسی را پیاده‌سازی می‌کنند که مشخص می‌کند کدام نوع ارتباطات شبکه مجاز یا ممنوع است. این سیاست ها بر اساس قوانینی است که مدیران شبکه می توانند ایجاد کنند. برای کنترل جریان ترافیک، قوانین می توانند آدرس های IP خاص، شماره پورت ها، پروتکل ها یا ترکیبی از این عوامل را تعریف کنند. فایروال ها با تنظیم دسترسی به منابع شبکه از ورود یا خروج کاربران غیرمجاز یا ترافیک احتمالی مخرب به شبکه جلوگیری می کنند.
• ترجمه آدرس شبکه (NAT): ترجمه آدرس شبکه یک ویژگی است که در چندین فایروال یافت می شود. هنگام برقراری ارتباط با شبکه های خارجی، NAT اجازه می دهد تا آدرس های IP خصوصی مورد استفاده در یک شبکه داخلی به یک آدرس IP عمومی واحد تبدیل شوند. این به پنهان کردن توپولوژی شبکه داخلی کمک می کند و با دشوارتر کردن دسترسی مستقیم به دستگاه های داخلی برای سازمان های خارجی، سطح بیشتری از محافظت را ارائه می دهد.
• بازرسی لایه برنامه: برخی از فایروال های پیشرفته بازرسی لایه برنامه (ALI) یا بازرسی بسته عمیق (DPI) را ارائه می دهند. بررسی محتوای واقعی بسته های شبکه، از جمله داده های خاص برنامه، مورد نیاز است. فایروال ها می توانند با تجزیه و تحلیل محتوا، تهدیدات سطح برنامه خاصی مانند بدافزارها، ویروس ها یا کدهای خطرناک موجود در ترافیک شبکه را شناسایی و مسدود کنند.
• Intrusion Prevention: قابلیت های سیستم پیشگیری از نفوذ (IPS) را می توان به فایروال ها اضافه کرد. یک سیستم پیشگیری از نفوذ (IPS) با تجزیه و تحلیل فعال داده های شبکه برای نشانگرهای حملات شناخته شده یا فعالیت های مشکوک، فراتر از فیلتر کردن بسته های استاندارد است. اگر حمله ای کشف شود، فایروال می تواند فوراً برای جلوگیری از ترافیک مخرب اقدام کند و در نتیجه شبکه را از آسیب احتمالی محافظت کند.
• پشتیبانی VPN: اتصالات شبکه خصوصی مجازی (VPN) توسط بسیاری از فایروال ها پشتیبانی می شود. VPN امکان ارتباط امن و رمزگذاری شده را از طریق اینترنت بین کاربران راه دور یا دفاتر شعبه و شبکه داخلی فراهم می کند. فایروال ها می توانند رمزگذاری و رمزگشایی ترافیک VPN را مدیریت کنند و اطمینان حاصل کنند که اطلاعات حساس در طول انتقال ایمن باقی می مانند.

قیمت هارد 600 گیگ اچ پی

نتیجه
در نتیجه، فایروال یک مکانیسم امنیتی است که قوانین دسترسی را در ترافیک شبکه اعمال می کند، در حالی که DMZ یک معماری شبکه است که سرویس های عمومی را از شبکه داخلی جدا می کند.

فایروال ها برای دفاع از کل محیط شبکه استفاده می شوند، اما یک DMZ به طور خاص برای ارائه یک لایه حفاظتی اضافی برای سرویس هایی که در معرض عموم قرار می گیرند، طراحی شده است.

هم فایروال وهم DMZ نقش مهمی در امنیت شبکه دارند و ترکیب مناسب آنها امنیت کلی شبکه را بهبود می بخشد.