نماد اعتماد
نماد اعتماد
مردم جهان درگیر استفاده از داده ها و خدمات زیادی هستند که کار را آسان تر می کند. برای به خطر انداختن نیاز به استفاده زیاد و داده، سیستم‌های عامل سرور برای ارائه خدمات به بسیاری از کاربران به طور همزمان توسعه یافته‌اند. سیستم عامل سرور نوعی سیستم عامل با امکانات پیشرفته است که فقط بر روی سرورها قابل استفاده است. این برای استفاده از رایانه های درون سرور برای رسیدگی به کاربران و درخواست های مختلف در یک زمان طراحی شده است. هنگامی که یک شخص یا شرکت به داده نیاز دارد، نمی توان آن را با استفاده از انسان ارائه کرد، در عوض راه حل توسط یک ماشین ارائه می شود.
حافظه با دسترسی تصادفی (RAM) نوعی حافظه اصلی است. این اجازه می دهد تا کاربر به طور تصادفی به هر بخشی از داده ها بدون توجه به موقعیت آن تقریباً در یک زمان دسترسی داشته باشد. این کار با استفاده از دستگاه های ذخیره سازی دیگر مانند هارد دیسک، سی دی و غیره امکان پذیر نیست زیرا محدودیت های فیزیکی مانند سرعت چرخش، حرکات بازو و غیره دارند.
RAM عمدتاً فرار است، یعنی داده‌های RAM وابسته به برق هستند و هنگام قطع برق از بین می‌روند. با این حال، برخی از نسخه های غیر فرار RAM نیز موجود است.
به طور عمده دو نوع رم موجود است یعنی رم استاتیک (SRAM) و رم دینامیک (DRAM). جزئیات در مورد این موارد به شرح زیر است:
SRAM نوعی حافظه نیمه هادی است که از فلیپ فلاپ برای ذخیره بیت ها استفاده می کند. SRAM فرار است حتی اگر پسماند داده‌ها یعنی داده‌های باقیمانده را حتی پس از تلاش‌های مکرر حذف نشان دهد.
SRAM گرانتر از DRAM است و در نتیجه برای ایجاد حافظه پنهان استفاده می شود در حالی که DRAM برای ایجاد حافظه اصلی استفاده می شود.
کار با SRAM نسبتاً ساده است.
SRAM باعث مصرف انرژی کمتری نسبت به DRAM می شود.
SRAM کاملاً قابل اعتماد است و بنابراین به عنوان حافظه کش در سیستم های کامپیوتری استفاده می شود.
معایب SRAM
SRAM بسیار گران است. بنابراین برای ایجاد یک حافظه کش کوچک استفاده می شود و برای حافظه اصلی استفاده نمی شود.
DRAM نوعی حافظه نیمه هادی است که از خازن برای ذخیره بیت ها استفاده می کند. شارژ و دشارژ خازن نشان دهنده 0 و 1 است، یعنی دو مقدار ممکن که می توان در یک بیت ذخیره کرد.
DRAM یک حافظه فرار است یعنی داده های حافظه با قطع برق از بین می رود. با این حال، هنوز مقداری باقیمانده داده را نمایش می دهد. DRAM در مقایسه با SRAM کم هزینه است، بنابراین عمدتاً در حافظه اصلی استفاده می شود.
موارد استفاده از رم
RAM معمولاً به عنوان حافظه اصلی یعنی ذخیره سازی موقت برای برنامه ها و عملیات رایانه استفاده می شود. با این حال کاربردهای بسیار دیگری نیز دارد. برخی از این موارد به شرح زیر آورده شده است:
سیستم عامل ها از بخشی از RAM برای پیاده سازی صفحه بندی استفاده می کنند. این منجر به این توهم می شود که حافظه بیشتر از آنچه هست است. این به عنوان حافظه مجازی شناخته می شود. با این حال، صفحه بندی فقط باید تا حدی مورد استفاده قرار گیرد، در غیر این صورت منجر به کوبیدن می شود.
دیسک RAM بخشی از RAM سرور است که توسط سیستم به عنوان یک هارد دیسک در نظر گرفته می شود. با این حال، در صورت قطع برق، اطلاعات موجود در دیسک RAM از بین می رود، مگر اینکه منبع تغذیه پشتیبان وجود داشته باشد.
این در صورتی ایجاد می شود که محتویات یک رام کند در حافظه خواندن/نوشتن بسیار سریعتر کپی شود. سپس مکان های حافظه عوض می شوند. این به عنوان سایه زدن شناخته می شود.
سازماندهی رم داخلی سرور اینتل 8051
رم داخلی میکروکنترلر 8051 دارای دو قسمت است. اولین مورد برای بانک های ثبت، مکان های حافظه آدرس پذیر بیت، پشته ها و غیره است. بخش دیگر، ناحیه SFR (ثبت تابع خاص) است. تنها 21 آدرس در ناحیه SFR در این میکروکنترلر قابل استفاده است. از این 21 مکان، 11 مکان SFR آدرس پذیر بیتی هستند.
جریان عملوندهای برداری بین حافظه اصلی و رجیسترهای برداری معمولاً با مسیرهای دسترسی مختلف خط لوله می شود. در این بخش، عملوندهای برداری را مشخص می‌کنیم و سه طرح دسترسی برداری از ماژول‌های حافظه درهم را توصیف می‌کنیم که امکان دسترسی‌های حافظه همپوشانی را فراهم می‌کنند.
مشخصات عملوند بردار - عملوندهای برداری می توانند طول دلخواه داشته باشند. عناصر برداری اساساً در مناطق حافظه پیوسته ذخیره نمی شوند. به عنوان مثال، ورودی های یک ماتریس ممکن است به صورت ردیف اصلی یا ستون اصلی ذخیره شوند. هر سطر، ستون یا مورب ماتریس را می توان به عنوان بردار استفاده کرد.
هنگامی که عناصر ردیف در مکان های پیوسته با گام واحد ذخیره می شوند، عناصر ستون باید با گام n ذخیره شوند، جایی که n ترتیب ماتریس است. به طور مشابه، عناصر مورب نیز با یک گام n +1 از هم جدا می شوند.
برای دسترسی به یک بردار در حافظه، باید آدرس پایه، گام و طول آن را مشخص کنید. از آنجایی که هر ثبات بردار دارای تعداد ثابتی از رجیسترهای مؤلفه است، تنها بخشی از بردار را می توان در تعداد ثابتی از چرخه ها در ثبات برداری بارگذاری کرد. بردارهای طولانی باید در یک زمان قطعه بندی و پردازش شوند.
C-Access Memory Organisation - ساختار حافظه با مرتبه پایین m-way اجازه می دهد تا m کلمات حافظه با هم در یک ساختار همپوشانی قابل دسترسی باشند. این دسترسی همزمان با نام C-access شناخته شده است.
چرخه‌های دسترسی در ماژول‌های حافظه مختلف به صورت مبهم است. بیت های مرتبه پایین ماژول ها را انتخاب می کنند، و 6 بیت مرتبه بالا کلمه را در هر ماژول انتخاب می کنند، که در آن 7n = 2° و a + b = n طول آدرس است.
سازماندهی حافظه S-Access - حافظه درهم پیوسته مرتبه پایین را می توان برای فعال کردن دسترسی همزمان یا دسترسی S- ترتیب داد. در این روش تمامی ماژول های حافظه به صورت همزمان در یک روش همگام ایجاد می شوند.
C/S-Access Memory Organization - یک سازمان حافظه که در آن C-access و S-access ترکیب شده اند C/S-access نامیده می شود. این طرح که در آن n گذرگاه دسترسی با m ماژول های حافظه درهم متصل به هر گذرگاه اعمال می شود.
ماژول های m در هر گذرگاه قوس m-way برای فعال کردن دسترسی C به هم پیوسته اند. گذرگاه های n به صورت موازی کار می کنند تا دسترسی S را فعال کنند. در هر چرخه حافظه، اگر n گذرگاه به طور کامل با دسترسی های حافظه خط لوله استفاده شود، حداکثر m n-کلمه واکشی می شود.
حافظه دسترسی C/S برای استفاده در پیکربندی های چند پردازنده ای بردار مناسب است. این دسترسی موازی خط لوله به یک مجموعه داده برداری با پهنای باند بالا را فراهم می کند. یک طراحی کش برداری خاص در هر پردازنده لازم است تا حرکت داده ها بین حافظه و چند پردازنده برداری حفظ شود.
